Stille kreten: de onuitgesproken pijn van de vergane ouderschapsdroom
Niet alle littekens tonen zich.
Niet alle wonden helen.
Soms kan je niet altijd de pijn zien die iemand voelt.
Onbekend
Een tijdje geleden vermeldde iemand haar versplinterde kinderdroom. Ze heeft er toen niet over uitgewijd, maar het bracht een aantal pijnlijke herinneringen boven.
Alle levende wezens op deze prachtige aarde worden geboren met de instinctieve drang om de soort in stand te houden. Onze genetische samenstelling bepaalt ons geslacht bij de conceptie en zorgt voor de essentiële organen die bedoeld zijn voor voortplanting. Hoewel ons lichaam nog steeds de meeste elementen van ons evolutieproces bezit, onderscheiden onze hogere hersenfuncties ons van lagere levensvormen. Mensen kunnen een bewuste keuze maken om kinderen te krijgen.
Voor sommigen kan het een prioriteit zijn, terwijl anderen liever eerst een solide financiële basis opbouwen. Maar sommigen zal de optie om die keuze te maken, zoals wij destijds, ontnomen worden.
Wanneer we verliefd op elkaar in 2005, hadden we beide een sterk verlangen om een familie te stichten.
Helaas beging in een gynaecoloog een medische fout waardoor de baarmoederwand van Veerle geperforeerd met een IUD (Spiraaltje).
De complicaties van de wonde was ernstig. Het interne bloedverlies op dat moment veroorzaakte de ontwikkeling van endometriose. De vorming van intern littekenweefsel zorgde voor verstrengeling tussen haar baarmoeder, eierstokken en eileiders en de omliggende organen. In een eerste fase voorkwam het dat de eicel in de baarmoeder kon afdalen, hoewel we dat toen nog niet wisten. Na twee jaar onthulde verder medisch onderzoek kankergezwellen in haar eileiders. Na verwijdering was het enige overgebleven alternatief uiteindelijk In Vitro Fertilisatie (IVF).
Die poging was echter zonder resultaat. Bovendien veroorzaakte het verdere medische complicaties. Waaronder, gewichtstoename en de verdere ontwikkeling van endometriose door de hormonale stimulatie. De gevolgen van dat laatste zouden echter pas echt zichtbaar worden in 2016.
Om een lang verhaal in te korten, we hadden alle biologische middelen uitgeput en moesten andere opties verkennen.
Het eerste op ons lijstje was adoptie.
Voor ik verder ga heeft het onderwerp een uitdieping nodig om onze uiteindelijke beslissing te begrijpen. De volgende paragrafes zijn een inleiding tot het adoptietraject.
Allereerst, wanneer iemand besluit een kind te adopteren, is het essentieel om te aanvaarden dat men de vrijwillig de wettelijke verantwoordelijkheid accepteert over het hoederecht van een kind met andere biologische ouders en hen op te voeden als hun eigen kind. Die verantwoordelijkheid brengt wettelijke rechten en plichten met zich mee en de opvoeding kan uitdagender zijn vanwege de afkomst van het kind.
Tegenwoordig beperken gereguleerde geboortecontrole en de optie van abortus in noodgevallen, ongeacht de ethische implicaties, het aantal lokale adoptieopties in onze westerse wereld. De opties voor de overgrote meerderheid van onvruchtbare stellen zijn beperkt tot internationale adoptie.
Deze juridische procedures worden afgehandeld door officiële instanties en kandidaten worden onderworpen aan verschillende fasen. De eerste is om te bepalen of een individu of koppel geschikt is voor adoptie.
In België overziet elke regio de adoptieaanvragen. De Vlaamse overheid heeft de officiële instantie ‘Kind en Gezin’ aangesteld om kandidaten door de eerste fase te begeleiden. Het onderzoek omvat een aantal interviews om de geschiktheid van deelnemers te evalueren.
Na een positief advies, bevestigd dat door de familie rechtbank na een gerechtelijk onderzoek, kunnen de toekomstige ouders een internationaal agentschap raadplegen om alle bureaucratie rondom de procedure af te handelen. De regulering van internationale adopties is vastgelegd in het Haags Verdrag inzake de bescherming van kinderen en de samenwerking met betrekking tot interlandelijke adoptie (of Haags Adoptieverdrag) om alle betrokkenen te beschermen tegen corruptie, misbruik en uitbuiting die het soms met zich meebrengt.
Bovendien heeft elk land dat kinderen ter adoptie aanbiedt, zijn eigen specifieke regels en ongeacht wat het Haags Verdrag voorschrijft, zijn steekpenningen soms noodzakelijk.
De inleiding geeft je een idee rond de complexiteit van adoptie. We doorliepen een deel van het traject maar verkozen om de procedure te stoppen na twee jaar na het overwegen van de volgende elementen.
- De eerste factor was onze leeftijd. Voor we samenkwamen, hadden we allebei hadden we een gebroken huwelijk waardoor we verder waren op ons levenspad. Wanneer we de voorwaarden van de verschillende landen overwogen zagen we onze keuzes beperkt tot kinderen ouder dan 4 jaar.
- Ten tweede, de Belgische confederalisering (2013) in 4 regio’s had de verantwoordelijkheden voor de adoptieadministratie werden overgedragen van nationaal naar regionaal niveau. Dit betekende dat alle aanvragen opnieuw werden toegewezen, wat resulteerde in administratieve vertragingen. Een optimistische schatting op dat moment was ongeveer 4 jaar, voordat we potentieel een kind in ons familie konden verwelkomen.
- Een extra element waren de prijzen van de volledige legale procedure. Destijds lagen de officiële prijzen van het volledige traject, afhankelijk van het land, tussen de €15.000 en €25.000, los van steekpenningen of andere kosten.
- Daarbovenop, tijdens de procedure, begonnen er er persoonlijke medische issues op te duiken die ons proces verder bemoeilijkten.
Pleegouderschap werd ook overwogen, maar de keuze werd verworpen om ethische redenen.
Uiteindelijk namen we een logische beslissing om onze droom op te geven,. Logische keuzes houden echter geen rekening met de emotionele impact. Zolang iemand opties heeft, overleeft men op hoop. Maar naarmate opties zich elimineren, neemt hoop langzaam af. Het verlies accepteren, betekent het rouwproces toestaan terwijl de verbrijzelde droom werkelijkheid wordt.
Voor iedereen, maar vooral voor HSPers en empaten, is het belangrijkste onderdeel van rouwen het vertragen en het emotioneel proces bewust ondergaan, wat het ook inhoudt of veroorzaakt.
De confrontatie van een verwoeste ouderdroom kan worden vergeleken met het verlies van een geliefde, vooral een kind.
Uiteindelijk, voor (potentiële) ouders is het verlies van een kind één van de meest ernstige vormen van verlies. Meer nog, sommige vrouwen of mannen kunnen ook hun onvruchtbaarheid ervaren als een falen, waarbij het gevoel van schuld boven alles komt. De complexiteit van het rouwproces wordt hierdoor vergroot.
Sommige mensen negeren misschien de impact en gaan gewoon door met hun leven. Maar vooral mensen met een rijke emotionele wereld hebben tijd nodig om het verlies bewust te accepteren, rekening houdend met hun gevoelens. Als er onvoldoende vrije tijd wordt genomen, zou de kans op een crash of burn-out kunnen exponentieel toenemen, met zijn eigen gevolgen en het rouwtraject verder verdiept.
We hebben toen niet de tijd genomen en na een paar maanden viel Veerle in een diepe burn-out met een complex herstel. Meer nog, haar burn-out heeft ons gedwongen om de vertragen.
Vertragen
Ieder individu heeft zijn mechanisme om af te remmen, alhoewel verdriet de interne emotionele druk kan versterken, waardoor hun manier om te decompresseren gecompromitteerd wordt.
Bovendien komt dit type verlies vooral voor in romantische relaties, waardoor de sterkte van de onderlinge band op de proef wordt gesteld.
Vertragen is de eerste stap, maar communicatie, welke één van de zeven pilaren is van een gezonde relaties, wordt belangrijk om te onderhouden en indien mogelijk de liefdesband te versterken.
Communicatie
Praten op een open manier over hoe iemand zijn gevoelens ervaart is het meest belangrijk om elkaars lijden op een constructieve manier (met of zonder ondersteuning) door deze beproeving te begrijpen.
De volgende strategieën kunnen suggesties bevatten voor een gezonde communicatiestijl:
- Gebruik de emotionele structuur van de 5 fases van rouw om jouw stemming te benoemen om dat vervolgens met je partner te delen.
- Als er sterke emotionele reacties zouden opduiken, vermijdt om elkaar te verwijten, maar probeer de geweldloze communicatiestrategie te gebruiken om de onderliggende noden van dat moment uit te drukken.
- Behoudt een gezonde werk/familie balans en geeft de prioriteit om wanneer mogelijk, samen tijd door te brengen in een ontspannen omgeving.
- Vermijd verslavende middelen als roken, drinken of andere.
- Zoek hulp wanneer het rouwproces ondraaglijk wordt.
Iedereen zijn biologische klok spoort ons aan om onszelf voort te planten, en de meesten kunnen hierin bewuste keuzes maken, maar sommigen zullen zien dat hun kinderdroom in duigen vallen.
Voor diegenen die mijn eerdere blogposts lazen, zullen herkennen dat rouwen niet alleen beperkt is tot het verlies van iemand, maar dat elk aspect van het leven een diepe impact kan hebben zoals dit voorbeeld duidelijk aantoont. De onbesproken pijn van een verloren ouderschapsdroom gaat over het omgaan met instinctieve verlangens aan de ene kant en de emotionele impact aan de andere kant.
Is het integreren van de lessen die iedere levenservaring aanbiedt niet in een onderdeel van het verbeteren van onze levensstijl? Uiteindelijk is rouwen op een gezonde manier een deel van deze leercurve.
Als oprichter van Sweetharmony Happiness Coaching biedt ik verschillende coaching opties aan om je te helpen om je pijn te helen op een empathische manier, los van de oorzaak. Ga gerust door onze opties, volg me op sociale media, deel dit artikel of laat een bericht na in de opmerkingen als je wenst dat ik je contacteer voor een gesprek.
