Een stille getuigenis
Quote: Manipulatie is de donkere zijde van charisma
Waarschuwing
Deze getuigenis bevat enkele details die schokkend kunnen zijn, maar noodzakelijk zijn om de volledige context van deze tekst duidelijk te maken..
Getuigenis
Dit is mijn getuigenis over een relatie met Adele.
Een relatie die niet kan zijn doordat de kloof de diep werd door het verschil in persoonlijkheden, manipulatief gedrag leidend naar dramatische gebeurtenissen.
Kennismaking
Ik zag Adele voor de eerste maal op 25/11/2005 in het appartement van mijn toekomstige partner Veerle. Haar dochter was toen herstellende van een medische ingreep en ik bezocht haar af en toe en hielp haar met een aantal praktische zaken.
We plooiden toen samen de was en voor ik het goed wist zat ik op 25/12/2005 met een lepel in mijn hand haar echtgenoot, Rudi, te helpen te eten.
Van het één kwam het ander en in de loop der jaren, naast een aantal dramatische omstandigheden, zijn er ook veel positieve momenten geweest..
Het was een droom van Adele en Rudi, haar partner om aan de kust te gaan wonen. In 2006 hebben we deze droom gerealiseerd! Vanaf 11 november 2006, woonden ze een woning in Adinkerke. Het vervullen van deze droom heeft hun leven een nieuwe betekenis gegeven, met verschillende positieve momenten, waaronder het huwelijk op 7/7/2007 tussen mij en Veerle.
Tijdens onze huwelijksreis maakten we zelfs de beslissingen om ook te verhuizen naar pand nabij haar ouders.
In 2008, onder extreem moeilijke familiale omstandigheden, werd de verhuis afgerond en in de jaren daarna zijn er ook veel mooie familiemomenten geweest.
Om een dieper kader te geven, wil ik aanhalen dat Rudi aan de Ziekte Van Parkinson leed en er een hoge zorglast was. Adele nam de huishoudelijke taken op zich, terwijl Veerle en ik alle andere praktische dingen deden, naast onze voltijdse betrekkingen. Op de oppervlakte lijkt dit een normale familiale werking, maar verborg het een mentaal probleem bij Adele?
Het moet wel gezegd dat Adele probeerde om de zorg voor haar echtgenoot en ons zo goed mogelijk te doen en we hebben getracht haar hierin zo veel mogelijk te steunen, met al zijn uitdagingen.
Mentaal en financieel was deze situatie voor Veerle en mij enorm belastend door de hoge leninglast en de noodzaak van middelen om binnen het kader de zorglast efficiënt te werken.
Daarnaast is deze complexe situatie ook de oorzaak geweest van verschillende burn-out voor Veerle en mij. Jammer genoeg was dit ook een prelude voor de finale keuze van mijn partner om uit het leven te stappen op 9/5/2018, naast andere factoren.
Veerle maakt haar laatste keuze op 9/5/2018. Ik vond haar toen ik thuiskwam van het werk om 19:30 nadat ze zich verhangen had aan de zoldertrap.
Al was dit een wanhoopsdaad, het schrijven van haar afscheidsbrief was ergens een moment van helderheid, maar zonder het vermogen om nog objectief te kijken.
Er zijn 3 hoofdredenen aan haar heengaan:
In oktober 2017 begon ze te kampen met abdomale pijn veroorzaakt door verklevingen tussen de baarmoeder, eierstokken en de rondliggende organen. Na de bevestiging van deze diagnose consulteerden we verschillende ziekenhuizen op zoek naar een oplossing. Hoe moeilijk dit ook was, we probeerden er echt het beste van te maken.
2. Morfine
Op een gegeven moment werd haar pijn te veel en werd er na een ziekenhuisopname besloten om morfinepleisters (opiaten) te gebruiken. Het was een keuze die in haar situatie verschillende risico’s met zich meebracht, waaronder de verslavende en intoxicerende gevolgen die haar gevoeliige psyche verder compromiteerden.
3. Psyche
Veerle was net als ik een empaat. Dit betekende dat haar persoonlijk extreem gevoelig was voor negatieve invloeden.
In 2013 viel ze in een zware burn-out na een rollercoaster van gebeurtenissen. Als ik vandaag objectief kijk naar alle factoren is het veilig is om te stellen dat volgende factoren hebben gespeeld.
- De psychische impact van het onvermogen voor onze kinderwens in te vullen. Alle opties incl. adoptie en pleegouderschap werden ook onderzocht. Lees ook de blogpost Stille kreten: de onuitgesproken pijnen van de vergane kinderschapsdroom)
- De zorglast voor haar ouders.
- De lichamelijke ongemakken na de gewichtstoename van de hormonenbehandeling voor in-vitrofertilisatie.
Als partner heb ik het merendeel van haar begeleding van nabij gevolgd. Jammer genoeg kan de conclusie niet genegeerd worden van het destructieve effecten van de ouderrol die ze opnam voor haar moeder tijdens haar jeugd. De meeste van de beslissingen dat ze nam omtrend haar ouders en grootouders werden gemotiveerd door ongezonde ervaringen van de parasitaire band tussen haar en haar moeder. (Parentificatie) Lees ook de blogpost: Hoe kan ouderschap iemands volwassen leven beïnvloeden?)
Los daarvan, wanneer ik dan bepaalde herinneringen aan onze liefdesrelatie bekijk, moet ik erkennen dat het specifieke reacties in een ander daglicht plaatst, waaronder de verschillende (niet geslaagde) zelfmoordpogingen waar ze niet voldeed (in haar beleving) aan de maatstaven van de maatschappij, terwijl deze waarden onmiskenbaar verbonden zijn aan het parentificatiepatroon. Jammer genoeg ook een element dat speelde in mijn model van de wereld door negatieve ervaringen in mijn jeugd..
In 2016 heeft ze het werk hervat, om kort daarna te hervallen door het lijden ontstaan uit de pijnen van endomytriose.
In haar afscheidsbrief haalde Veerle ook die elementen aan, maar is er tevens een ondertoon van ongegronde angst voor verschillende onderwerpen::
- Voor het ontwenningstraject van de morfine medicatie
- De potentiële pijn van een nakende operatie die gepland was voor de week erna.
- Vrees voor een bewindvoering door de financiële complexiteit en problemen door haar langdurige ziekte en het administatieve kluwen door de verwevenheid van beide families (ouders/ons gezin)
In 2020 was ik zelf ongewild het slachtoffer van een verslaving (zie ook de paragraaf rond ‘Eigen zuurstofmasker eerst’). Ik liep letterlijk in Veerle haar schoenen en onderging het manipulatiepatroon van haar moeder. Om rechtuit te zijn maakt het haar laatste beslissing onder die omstandigheden logisch, maar laat het toch een wrange nasmaak achter.
Het onvoorziene overlijden van Veerle kwam als een donderslag bij een bewolkte hemel.
Om eerlijk te zijn was het financieel, emotioneel en praktisch een kluwen waar er geen overzicht meer was. Hetgeen nu volgt is eerder een opsomming van alle factoren die meespeelden in mijn beslissing me laten adopteren als volwassene.
- Zorglast: er was niemand die de zorglast meer kon dragen over Veerle haar ouders.
- Financieel: door de verwikkelingen van de verschillende jaren was er geen duidelijk overzicht meer.
- Emotionele band: door de jaren was er tussen mij en Veerle haar ouders een emotionele band ontstaan, waar ik oprecht van hen hield.
- Praktische regelingen: Op dat moment was het de wens van Rudi en Adele om samen te overlijden door euthanasie op een moment van hun keuze, al wisten we op dat moment niet hoe dat moest aangepakt worden.
Om aan alle modaliteiten in één keer op te voldoen werd er na lang overleg de beslissing gemaakt om de procedure voor een adoptie als volwassene door te voeren.
Als je vandaag een stap terugneemt, blijft het een oprechte en logische stap, maar kan je stellen dat de beslissing emotioneel gekleurd was door het rouwproces rond het overlijden van mijn partner, hun enige dochter.
In de jaren na het heengaat (tussen 2018-2020) hebben we als familie proberen te functioneren om de rouwpijn achter ons te zetten.
Één van de hoogdagen waren ’s zondags. Elke zondag gingen we uit eten, een vaste afspraak om de week af te sluiten. Het was ook iets waar mijn adoptievader oprecht naar uitkeek.
Het enige wat echt opviel is dat Adele opmerkingen gaf toen er een nieuwe levenspartner in mijn leven kwam: “Moeten wij voor haar het eten betalen?”, terwijl ze zelf deze activiteit wilden behouden. Uiteindelijk betaalde ik ons aandeel van het etentje om de ‘lieve vrede’ te behouden.
De adoptie en de financiële regelingen gaven ook de mogelijkheid om hun levenskwaliteit te verbeteren. Door installatie van aangepaste meubelen, een traplift en verschillende andere technische verbeteringen in het pand werd hun levenskwaliteit aanzienlijk verbeterd.
Mijn adoptieouders waren tot op een zekere hoogte in staat om zelfstandig te functioneren, waarbij een hulpteam hen bijstond in het dagelijkse reilen en zeilen, terwijl ik de administratieve en financiële hoofdstukken op me nam,
Op deze manier werd opnieuw een doel gegeven aan Adele haar leven.
De coronapandemie doorbrak echter dat fragiele evenwicht. We werden gedwongen om binnenskamers te blijven. Het werd ook duidelijk dat Rudi zijn levenskrachten volledig uitgeput waren en uiteindelijk overleed hij palliatief op 28/09/2020.
Oprecht, ik mis hem. Maar het was het einde van zijn boek, maar het begin van een nieuw hoofdstuk in het boek van Adele en mij..
Quote: Het is niet op zich de afwezigheid van licht, maar de overtuiging dat het licht niet meer aanwezig is.
Er wordt wel eens gezegd: “Men herkent het beestje aan zijn kuren.” Jammer genoeg, wanneer de veiligheid van een oude situatie wordt doorbroken, gaat de nieuwe situatie oude problemen naar boven brengen. Door het heengaan van haar echtgenoot viel Adele in een zwart gat, ze moest alleen verder.
Verlies en het verbreken van een symbiotische relatie laat mensen mensen leeg en ontredderd achter. Rouw brengt je in contact met je kern en dat is best confronterend. Er zijn mensen die niet kunnen omgaan met deze ontmoeting en de leegte die het voortbrengt. Het hangt echt af van je innerlijke kern hoe je daar mee omgaat.
Wanneer je realistisch en positief ingesteld bent zal je groeien en leren uit de ervaringen. Bij negativiteit zal dit het patroon versterken. Het enige wat ik kan waarnemen is dat de negatieve cyclus van Adele versterkt werd waardoor de hulpvraag versterkte.
In de voorbije 60 jaar (gebaseerd op de herinneringen aan verschillende dramatische situaties en hetgeen Andreas, Rudi, Adele en Veerle door de jaren met me deelden), was er steeds de onmacht van Adele om echt in het leven te staan.
Sommige herinneringen zijn mooi, maar als je gevolgen aanschouwd die ze vandaag ondervindt door haar oude rook- en drankverslaving, zie ik alleen een verdere aftakeling waar het moeilijk mee is om mee om te gaan. Op medisch vlak is er ook een atypysche vorm van de ziekte van Parkinson vastgesteld (Body Lewy Parkinson/dementie) en het is onduidelijk hoe dit haar psyche beïnvloedt.
Wat we wel waarnemen is dat Adele een niet afhoudend manipulatief overlevingspatroon vertoont waarbij regelmatig de naakte waarheid wordt verdraaid naar de invulling van haar ‘probleem’. Ze probeert iedereen aan te zetten om haar te helpen, te ‘redden’. Door verwoordingen te gebruiken die neerkomen op: ‘Help mij uit de nood, de grote boze wolf schiet me dood.”
Voor zover we kunnen inschatten is ze niet in staat om de eindverantwoordelijkheid voor haar daden in te schatten. wanneer dit bevraagd werd met de vraag: “Weet je wat de impact van je woorden zijn?”, krijg je als antwoord: “Nee en waarom moet ik daar rekening mee houden?”
Ook is ze sterk beïnvloedbaar, een feit waarvoor mijn ex-partner reeds voor waarschuwde in een mail van februari 2021. Woorden die ik ernstig nam, echter niet werden geloofd door het hulpteam op dat moment.
Als je daar iets dieper op inzoomt, is er duidelijk een manipulatief generatiepatroon, afkomstig van de moeder dat invloed heeft op het huidige gedragspatroon van de beide zussen.
Aan de andere kant is er steeds haar vraag: “Wat doe ik nu verkeerd?” Is het een poging om op een oppervlakkige manier om te gaan met haar zijn, zonder te oprecht beseffen wat de gevolgen zijn? Is ze in staat om de eindverantwoordelijk op te nemen voor haar woorden en daden als ze niet in staat is de gevolgen in te schatten?
Wanneer ze dan geholpen wordt, kunnen er nog onderliggende eisen naar boven, het moet naar “haar” maatstaven zijn.
Is het dan niet logisch dat mensen opgeven of uitgeput raken? Voor de mensen die van haar oprecht van haar hielden, is dit hartverscheurend. Andere bewuste mensen nemen afstand omdat ze voelen dat ze gebruikt worden.
Naast de mensen die haar oprecht willen helpen, zijn er ook mensen die haar ‘helpen’, uit egocentrische beweegredenen. Daardoor moet je als vertrouwenspersoon steeds weer de vraag stellen: “Wat willen zij nu weer bereiken?”
Deze situatie is voor een groot deel belemmerd; je wordt gevangen gehouden in een onduidelijke situatie en de vraag speelt voortdurend in je hoofd: “Wat is het volgende?” Het is iets waar je nooit echt gerust bent.
Het is een vergelijkbaar patroon al je voor iemand zorgt, je waakt, beschermt en treedt in actie als de nood er is. Daarom kon ik ook het onderscheid niet maken op dat moment. Maar ook daarachter leeft er een heel ander stuk dat consequent speelde in de laatste 19 jaar, maar het ergste waren in 2021. Ik kon het enkel leren herkennen door de denkstrategieën te leren en toe te passen.
Wanneer je aan boord stapt van een vlucht, wordt er altijd een instructie filmpje getoond hoe je je zuurstofmasker kan gebruiken. Er wordt ook op het hart gedrukt dat je eerst je eigen masker moet opzetten vooraleer je anderen helpt.
De oorzaak van mijn crash op 3 oktober 2020 was door uitputting. fysiek, mentaal, energetisch… doordat ik niet echt de keuze had om voor mezelf te zorgen, maar eerst voor anderen.. Gedurende enkele maanden jongleerde ik met 7 balletjes:
- Een deeltijdse baan als ICT Coordinator.in een scholengroep
- Deeltijdse studies als leerkracht, als gevolg van deze baan.
- Het opvolgen en afronden afronden van alle handelingen en administratie voor het overlijden van mijn adoptievader
- De zorglast voor Adele (die zwaarder was dan de meesten zich kunnen inbeelden)
- De vaderrol in het samengestelde gezin waar ik deel van uitmaakte.
- Mijn biologische vader, welke de zorglast had over mijn moeder.
- De financiële last van een rechtzaak ivm een pand met verborgen gebreken met een nakende renovatie.
Wanneer had ik echt tijd voor mezelf als ik soms 16 uur per dag onderweg was?
Iedereen leek het te begrijpen, maar mijn psychische kwetsbaarheid werd (invlulling) misbegrepen. Dokters probeerden me aan het werk te houden door de de ‘universele’ methode toe te passen en de doses voor benzodiapines, antidepressiva en synthetische slaapmiddelen verhoogden. In enkele weken was ik volledig overgestimuleerd, een speelbal van mijn emoties, impulsief, kortom… alle bijwerkingen van die medicatie konden zich voordoen en… ik raakte ongewild verslaafd.
Uiteindelijk koos op 23/12/2020, bewust voor een langdurige opname in het therapeutische centrum Rustenburg om uit te zoeken wat er echt moest gebeuren.
Dit hield in dat ik Adele moest achterlaten, hoe moeilijk dit ook was, wat ook de gevolgen waren.
Nadat ik in 2022 alle therapievormen afsloot was er vastgesteld dat ik een empatische persoonlijkheid (vandaar ik ook empaatcoach werd) bezit, waarbij mijn afscherming gecompromiteerd wordt door uitputting.
Daarnaast heeft mijn lichaam een overgevoeligheid aan de bijwerkingen van medicatie als cortizone, benzodiapines, antidepressiva of chemische slaapmedicatie.
Bij extreme uitputting bestaat er tevens een kans dat ik herval in de sluimerende vorm van klierkoorts.
Factoren die in mijn leven een diepe invloed hadden, maar nooit eerder konden benoemd worden.
Het is veilig om te zeggen dat deze beslissing essentieel was voor mijn welzijn, want ik zou uiteindelijk dezelfde keuze gemaakt hebben als mijn overleden partner mocht ik het niet hebben aangepakt.
Echter, vanuit haar eigen overlevingspatroon werd Adele zelf het slachtoffer van andere jagers.
Een vertrouwde thuisverpleegster nam de zorg over Adele over. Samen met haar echtgenoot wilden ze haar financiële middelen gebruiken om een verhuis naar Spanje te betalen. Alleen door samen te werken met het gerecht konden we haar uiteindelijk bevrijden uit hun klauwen.
Tijdens deze redding werd ik geholpen door Adele haar zus Victoria omdat er geen alternatieven waren om mijn adoptiemoeder in een veilige omgeving onder te brengen.
Op dat moment dacht ik: “De vijand van mijn vijand is mijn vriend.” Een stelling die me zuur opbrak, want Victoria heeft een subtiele vorm van manipulatie ontwikkeld ondersteund worden door haar psychologische opleidingen. Ze werkt geleidelijk, heimelijk.en creërd een mist waardoor hoor ware intenties verborgen blijven.
In de eerste weken na Adele haar redding kreeg ik van Victoria regelmatig foto’s van hoe ‘goed’ mijn adoptiemoeder herstelde,
Maar in een een eerste confrontatie onder Victoria’s supervisie op 14/05/2021 werd mijn schuldgevoel getriggerd. Het was op zich een mooie dag en we zaten met vier aan een tafel buiten in de tuin van de toenmalige vriend van Victoria. Rechts recht tegenover mij zat Adele, rechts haar zus en links uiteindelijk haar vriend.
Adele kwam eerst aan het woord, verwijtend, Met uitspraken als: ‘Jij bent verantwoordelijk voor deze situatie!”, “Je bent geen familie!”, “Je nam de verkeerde beslissingen!”, werd mijn falen benadrukt en kleurden mijn denken emotioneel.
Dan nam Victoria het woord en stelde voor om de zorglast over te nemen, maar wel onder volgende voorwaarden:
- De adoptieband moest worden verbroken.
- De meeste van alle sommen die werden gebruikt tussen 2006-2020 moesten worden terugbetaald.
Gebukt onder het schuldgevoel, tekenende ik uiteindelijk een contract in die richting. Laat het ook duidelijk zijn dat mijn denken niet volledig helder was door de emotionele impact van de voorbije gebeurtenissen en het herstel van de burn-out..
Een aantal dagen (17/5/2021) later werd dezelfde taktiek gebruikt in een videogesprek met een notaris. Eerst ging Adele in een verwijtende rol, waarna Victoria in een onderhandelde rol wou gaan. Het gesprek werd echter verbroken na deze beschuldigingen..
De volgende stap waren mails.
Een factor waar weinigen van wisten is dat Adele niet in staat om mails te schrijven. Iets waar tot op dat moment niemand in geslaagd was om dat haar aan te leren, ook niet na 8 weken training door mijn in 2020 tijdens de Corona lockdown. (Remote aanleren)
Ik ontving mails, met taalgebruik dat volledig inconsistent is met het woordgebruik van Adele, waarin steeds meer de nadruk werd gelegd op het geld. Steeds hogere bedragen, steeds dreigender. Uiteindelijk werd ik gedwongen tot het besluit om het contact te verbreken.
Daar hield het echter niet op. Victoria manipuleerde Adele steeds verder. Er werd een testament opgemaakt ter harer voordeel en haar zonen. Vervolgens werden de eerste stappen gezet om de toepassing het eerder vermeldde contract gerechtelijk af te dwingen.
Werd Victoria zelf de prooi van het manipulatiepatroon van Adele? Of maakte dit deel uit van het isolatiepatroon uit ‘oprechte zorg’ en werd het een poging tot uitbuiting van een penibele situatie?
In beide voorbeelden (zowel met de thuisverpleegster alsook met haar zus) werd Adele geïsoleerd en geïnstrueerd om gerichte acties te verrichten om de situatie verder uit te buiten. Dit is gekende fase in het gedrag van een manipulator/oplichter met onetische intenties.
Door de onduidelijkheden waarbij er een wortel voor Adele’s neus werd gehouden waar woorden als ‘we zorgen voor jou’ en ‘familiewaarden’ in een valse context werden gebruikt.
Uiteindelijk, In augustus 2021, speelden er andere oudere conflicten tussen beide zussen, waarbij Adele me smeekte om haar te redden. In allerijl heb ik toen een oplossing aangeboden die -naar mijn aanvoelen- haar in staat zou stellen om potentieel te herstellen.
Jammer genoeg is Adele niet in staat zich los te maken uit haar oude gedragspatronen, waardoor ze steeds nieuwe situaties gecreërt door haar misvormde kijk op de realiteit. Sommige hebben geleidt tot nieuwe conflicten, waardoor de kloof tussen ons steeds dieper werd doordat ik steeds werd meegesleept in haar verhaal. Enkel door afstand te nemen kon ik een heldere inzicht op haar toestand krijgen en deze behouden.
VIctoria’s gedrag ligt volledig in lijn met mijn eerdere ervaringen met haar over de voorbije 19 jaar, waarbij, net zoals vandaag een mist wordt gecreërd rond een situatie om haar ware intenties te verhullen. Een eerder voorbeeld hiervan is de aanvraag van bewindvoering over de vader van beide zussen in 2008.
In 2007 werd er bij Andreas een hartklepfalen vastgesteld. Een operatie voor het vervangen van zijn hartklep had echter verschillende complicaties. Voor zijn herstel, werd Andreas opgevangen in het Koningin Elisabeth Instituut, een revalidatieoord in Oostduinkerke. Tijdens zijn opname voor zes maanden waren er een aantal vreemde voorvallen die konden duiden op manipulatieve handelingen van Victoria, waaronder de suggestie om bij hem te komen inwonen in zijn huis en voor hem te zorgen.
Om uiteindelijk heldere wijn te schenken werd er een aanvraag gedaan bij het vredegerecht van Tienen, om de bewindvoering van mijn partner Veerle te bevestigen. De petitie werd echter afgewezen omdat hun vader voldoende wilsbekwaam geacht werd door de vrederechter.
Het was zijn eigen keuze om uiteindelijk in een woon- en zorgcentrum opgenomen te worden, waar Veerle en ik in de eerste maanden voor zijn zorg instonden.
Na onze verhuis in 2008, nam Victoria de zorg over haar vader over.
In 2010 moesten we echter zelf vaststellen dat de verzorging in het rustoord serieus achteruitgegaan was door besparingen. Daardoor was Andreas serieus verzwakt doordat hij niet meer zelfstandig kon eten. Hij moest geholpen worden, maar vanuit het instituut was er onvoldoende personeel beschikbaar.
Uiteindelijk nam Veerle en haar ouders het besluit om hem te verhuizen naar een rustoord in Veurne. Jammer genoeg overleed hij 1 maand later aan een zware longinfectie.
Na de uitvaart was er -voor zover ik weet- geen contact meer geweest tussen de zussen tot het overlijden van mijn partner waarop ik Victoria opbelde om het trieste nieuws te delen.
De oorzaak?
Het enige wat ik wil toevoegen is dat mijn partner Veerle alles in het werk heeft gesteld om de wensen van haar grootvader in eer en geweten te respecteren, zowel tijdens zijn leven als na zijn heengaan.
Een voorbeeld daarvan is zijn wens om nog éénmaal met zijn dochters aan tafel te zitten op ons huwelijk op 7/7/2007 en de volledige afwikkeling van zijn nalatenschap.
Het is niet mijn taak om me uit te spreken over de oorzaken van het patroon, enkel om mijn verantwoordelijk op te nemen in deze schrijnende situatie, als adoptiezoon, als mens. Om mezelf en haar te beschermen tegen zichzelf en anderen.
Toen Adele me in augustus 2021 contacteerde om haar te redden uit de manipulatieve situatie met haar zus Victoria, heb ik dit voor de laatste maal gedaan. Er werd voor gezorgd dat ze verhuisde naar een assistentiewoning in Brugge waar een nieuw leven kon opbouwen.
De contacten werden gelegd om te werken aan haar psychische gezondheid, met als doel opnieuw zelfstandig te kunnen functioneren of eventueel een overlijden door euthanasie te verantwoorden.
Achteraf trok ik me terug om haar herstel alle kansen te geven. Elke zondagavond bezocht ik haar om de lopende problemen te bespreken en de administratie door te nemen, hetzij één van beide ziek was.
In de loop van 2022 begon ik ook de basis te leggen voor mijn tweetalige coachingpraktijk. Eén van de geplande opleidingen was een taalreis naar Manchester. Niet alleen om mijn Engelse taalvaardigheid te verbeteren, maar ook om de Britse maatschappelijke en culturele waarden te leren kennen. Wanneer je in gesprek gaat met een client vereenvoudigt het gesprek als je de volledige ondertoon begrijpt, maar het is die reis die net haar ware aard naar boven bracht.
Op 11/11/2022 was ik voor administratieve afspraken thuis en ging haar bezoeken omdat ik dat weekend opnieuw zou afreizen om de opleiding af te werken. Het gesprek begon niet zo, maar langzaam kon ik het patroon observeren:
- Slachtofferrol: Ik heb een probleem:…
- Emotionele chantage: Je ziet me niet meer graag,…
- Verwijten: Jij bent de schuld van…
- Agressie: er was geen fysiek, maar wel verbaal geweld, Een scheldtirade in de gang toen ik de deur uitliep.
Als je dit even dieper bekijkt zie je duidelijk de elementen van de dramadriehoek (slachtoffer/aanklager) bespeelt worden, om me de DAS (Dwang, Angst, Schuld) om te doen.
Het was niet de eerste keer, maar wel het moment dat ik haar de macht en controle over me voor de eerste keer ontnam. Er was geen enkel alternatief meer dat de volgende stap te nemen om Adele te beschermen: Financiele bewindvoering.
Voorbeelden van het acteren in de slachtofferrol
Los van al deze vaststellingen zijn er ook gebeurtenissen die het manipulatiepatroon kunnen bevestigen.
- Op een dag had Adele een eerste afspraak met een ouderen psychiater in Brugge, waarbij ik haar begeleidde (lees chauffeur). Toen ze in de auto stapte liep ze gebukt, moeilijk, sterk leunende op haar rolator. Het gedrag was ook consistent toen ze binnenging bij de dokter. Echter nadien, liet ze gewoon de rollator staan en liep ze vlot naar de toilet en terug. Een momentopname?
- In 2022 was er ook een probleem met het onderhoud van haar appartment. De poetsvrouw deed haar taak niet goed en het was ‘vuil’. Toen ik de dag erop het appartement bezocht en een aantal controles deed, kon ik absoluut niets vaststellen dat haar beweringen bevestigde. Kort daarna had ik een gesprek met haar, waarbij ik vergezeld was door de manager van het complex. Na ruwweg dertig minuten doorprikten we de ballon. Het bleek dat de poetsvrouw iets beloofd had om te doen en dit niet kon/wilde doen… Een wraakactie? Het is ook consistent met situaties rond andere huishoudhulpen in de jaren voor het heengaan van haar partner en dochter.
Om haar te beschermen tegen uitbuiting, koos ik uiteindelijk om haar onder financieel bewind te plaatsen, om een veiliger kader te creëren voor haar, zonder afbreuk te doen aan haar wilsbekwaamheid. Tegelijkertijd beweeg ik me op de achtergrond, op aansturen van haar hulpteam, om ervoor te zorgen dat ze het materieel goed heeft.
Maar uiteindelijk blijft een veiligheidsmaatregel uit noodzaak om haar te beschermen tegen uitbuitingspraktijken die door de jaren plaatsvonden, waarvan de meest dramatische in 2021.
Vandaag kiest Adele volledig zelf wat ze zegt en doet, misschien gemanipuleerd door anderen, misschien ook niet, maar los van alle gevolgen, ze is wilsbekwaam en draagt de eindverantwoordelijkheid voor haar beslissingen.
SInds deze breuk heeft Adele me herhaaldelijk proberen op te bellen en op 3 momenten heb ik haar gesproken, maar werd door de inhoud duidelijk dat de kloof te diep was.
Ik ging akkoord om het financieel beheer te doen tot de aanstelling van de bewindvoerder, maar jammer genoeg werden die momenten gebruikt om te manipuleren onder verschillende vormen.
Na de aanstelling van de financieel bewindvoerder, volhardde ze in dit gedragspatroon. Ik ontving SMS berichten met onder andere volgende inhoud:
- Jij bent mijn vertrouwenspersoon, je moet voor mij zorgen.
- Herdenk Veerle, help mij.
Of kreeg ik oproepen op de meest ongepaste momenten, zowel op mijn persoonlijk als op mijn zakelijke nummer, welke ik niet uiteraard niet meer opnam,
Ik kan alleen zeggen dat het me diep raakte en dat het besluit nam om haar op alle communicatiemanieren te blokkeren. (Telefoon, WhatsApp en alle sociale media)
Het laatste wapenfeit dateert van 26 november 2024. Ik moest overschakelen naar een nieuwe smartphone wegens omstandigheden en 1 kanaal (Facetime) was onbeschermd. Zeven uur na de configuratie van de telefoon, kreeg ik 00:31 een oproep van haar. (Onderstaand een screenshot van de oproep)
De gevoelige data werd verwijderd om alsnog haar privacy te beschermen.
Laat het wel duidelijk zijn dat dit effectief stalking is. Jammer genoeg wanneer ik met de Politie en mijn raadsman sprak, hebben ze me aangeraden geen klacht in te dienen, het gaat uiteindelijk over een psychische gecompromitteerde persoon.
Aan de andere kant zou een klacht opnieuw haar slachtofferrol versterken wanneer de Uitvoerende macht zou aanbellen.
Ik ben niet de enige in deze situatie, alhoewel het vrij zelden voorkomt. Hoe schrijnend en uniek deze situaties zijn, het was aan mij om ermee te leren omgaan en de eindverantwoordelijkheid opnieuw aan de dader(s) te geven.
Een ander element dat in Adele’s leven speelt en waar ik niet langer aan deelneem is verhuizen.
Sinds het overlijden van haar partner is Adele reeds 5x verhuisd, waar ze telkens haar woning een gouden kooi noemt…
De tweede verhuis was echt uit noodzaak waarbij onder politiebegeleiding haar meibelen werden verwijderd uit een woning. De derde keer waren het conflicten met haar zus Victoria de oorzaak… maar wat sindsdien?
Is het voor haar een vlucht, wetende dat de invulling van het kader niet zal beantwoorden aan haar maatstaven, onwrikbaar vastgeroest in een getraumatiseerde ziel? Of het besef dat de bruggen zijn verbrand door haar gedrag?
Wat het ook is, het is niet mijn verantwoordelijkheid. Het is een probleem dat reeds bestond voor ik met haar kennismaakte en niemand voor haar kan oplossen, Het is mijn taak als zoon om haar te beschermen waar mogelijk, een wettelijke verantwoordelijkheidnet die ieder kind moet dragen..
Maar de eindverantwoordelijkheid ligt uiteindelijk bij de ouder, zolang deze wilsbekwaam is.
Hetgeen tot hiertoe werd neergeschreven zijn voor een groot deel gevolgen van het gedrag van Adele over de voorbije 19 jaar, maar wat zijn de oorzaken?
Jammer genoeg heb ik onvoldoende gegevens en zijn er ontelbaar veel factoren die spelen in een mensenleven. Het is ook niet mijn plaats om dit te doen. Er zijn echter factoren (gebaseerd op de herinneringen van gebeurtenissen die werden gedeeld door Adele, Rudi, Andreas en Veerle) die een rol kunnen spelen.
Opvoeding
Tijdens Adele’s opvoeding was weinig ruimte voor emotionaliteit en werd door haar vader meermaals de riem bovengehaald bij grensoverschrijdend gedrag, wat ook de beweegredenen waren. Voor een stuk zijn er ook gebeurtenissen die erop kunnen wijzen dat ze moest vechten voor haar bestaansrecht.
Ervaringen met zelfdoding
Een tweede bevestigde factor is de zelfmoordpoging van haar zus Victoria na een eerste liefdesaffaire. Adele waakte toen 6 dagen naast het bed van haar zus en nam haar zelfs mee op huwelijksreis om Victoria’s herstelproces te bespoedigen. Maar welke opvang heeft Adele gekregen?
Het kan gesteld worden dat dit een impact kan hebben gehad op haar zelfstandigheid. De rook- en drankverslaving kwamen achteraf, alsook het onvermogen om met het leven om te gaan.
Als ervaringsexpert besef ik welke impact van deze fatale beslissingen op een mensenleven. Het breekt meer dan eens mensen, meestal in een mid-life crisis wanneer mensen over hun leven gaan nadenken. In mijn video op sociale media neem ik zelfs het standpunt is dat zelfdoding zich kan verspreiden als een virus indien de gevolgen onbehandeld blijven.
De dramatische beslissing van haar dochter Veerleom uit het leven te stappen is echter een trauma dat haar trauma ui verder verdikt.
HUidig fysiek trauma uit het verleden
Op deze moment zijn de volgende diagnoses bevestigd:
- COPD – Adele heeft heel lang gevochten met een tabakverslaving. Jammer genoeg heeft dit geresulteerd in COPD, waardoor ze regelmatig kortademig is.
- Ziekte van Parkinson: Net als haar partner, lijdt Adele van de gevolgen van Body Lewy Parkinson. Naast de klassieke verschijnselen, kan de vraag gesteld worden in hoeverre dementie speelt in haar overlevingsgedrag. Het is echter onmogelijk om hier een uitspraak over te doen (ook voor dokters) omdat het een degeneratief patroon is. Tevens is het ook onduidelijk in welke mate het alcoholverslaving hersenschade heeft toegebracht.
Het is enorm moeilijk om concrete conclusies te trekken uit en als mens en zoon kan ik enkel lijdzaam toekijken hoe ze verder afglijdt en moet ik afstand houden om geen verdere conflicten uit te lokken.
(Voor)Oordelen door de tijd
Laten we dan ook open zijn over het feit dat psychiatrische hulp in die periode (tussen de jaren 1950-2000) een slechte naam had. Een oordeel dat ook vermeld werd in de afscheidsbrief van Veerle. Een gekopieerd patroon?
Visieuze cirkel
Ongetwijfeld speelt haar eenzaamheid een sterke rol in haar zelfredzaamheid. Maar wat is de oorzaak van haar onmacht om gezonde sociale contacten aan te gaan? Hoe kan haar situatie leefbaar -indien mogelijk- gemaakt worden? Voor een stuk rijst de vraag: Is Adele überhaupt nog voldoende zelfredzaam of moeten er andere beslissingen genomen worden?
Jammer genoeg is niet meer aan mij om me hierover uit te spreken, maar aan medisch geschoolde mensen die gespecialeerd zijn op dit vlak om de puzzel in elkaar te kunnen leggen.
Op dit moment zijn niet meer relevante gegevens, maar de inhoud van dit artikel op zich geeft wel stof tot nadenken.
Elk artikel, verhaal of getuigenis wordt verteld of neergeschreven door een mens, al dan niet gekleurd door de levenservaringen.
Deze getuigenis is neergeschreven omdat ik als mens ook te maken kreeg met manipulatiepatronen met verstrekkende gevolgen. Maar dit is ook de allerlaatste keer dat ik wil neerschrijven of volledig vertellen. In een verteld relaas is het echter ook onmogelijk om alle details van dit verhaal op te nemen.
Maar laat het ook geen geheim zijn dat Adele’s gedrag ook voor haar hulpteam uitdagend is en ik wil ook hierbij mijn dankbaarheid uitdrukken naar de mensen die haar oprecht pogen/poogden te helpen, maar er niet toe in staat waren om hun taak tot een goed einde te brengen.
Dit is een onderdeel van mijn verhaal, in al zijn facetten, waarbij ik de denkstrategieën aanhaal die tegenover manipulatie werden ingezet, om het gedrag te herkennen, en mezelf leerder beschermen door vanuit een menselijk en liefdevoi oogpunt kan kijken.
Als je jouw verhaal wil vertellen of een oplossing zoekt in een complexe situatie als empaat, stap uit je angst en maak gewoon een afspraak voor een gesprek. Uiteraard zijn deze gesprekken in alle veiligheid en met de nodige discretie.
Zelfmoordlijn
Mocht je na het lezen van dit verhaal vallen in donkere gedachten bel onmiddelijk de zelfmoordlijn of bezoek hun website www.zelfmoord1813.be.
Voetnota
Het verhaal is jammer niet fictief, De namen van sommige personen werden vervangen om de huidige toestand niet verder te beladen.
De woorden mogen in twijfel worden getrokken, maar kunnen volledig worden gestaaft aan de hand van doktersverslagen, getuigenverklaringen van derden en belastende documenten. Er blijven verschillende stukken onbesproken en ongetwijfeld zijn er ook onbeantwoorde vragen, maar maakt het uit? Wanneer er antwoorden zijn, kunnen er ook verwijten zijn, waardoor we opnieuw een rol in in het huisje van drama gaan spelen waar niemand baat bij heeft.
